معضل اعتیاد به بازی های رایانه ای

مصرف مشروبات الکلی ، مواد مخدر، کشتار و شکنجه، تنها گوشه‌ای از وقایعی است که در این بازی‌ها نشان داده می شود و فرد مبادرت به انجام این کارها می کند.
به گزارش مشرق، معمولاً بازی‌های ویدئویی به دلیل جذابیت بصری و تعاملی که شخص با آن پیدا می‌کند، همواره مورد استقبال همه‌ی سنین قرار می‌گیرد. این استقبال همان‌طور که در سنین مختلف متفاوت است، در میزان پرداختن به این رسانه‌ی جدید هم متفاوت است. معمولاً خردسالان به دلیل نظارت بیشتر روی ساعات بازی با کنسول‌هایشان به صورت نرمال به بازی‌های ویدئویی می‌پردازند. امّا این نظارت روی نوجوانان و جوانان به دلیل بلوغ فکری معمولاً کمتر صورت می‌گیرد و آماج بازی‌های ویدئویی هم به سمت این سنین است.

سنینی که بیشترین وقت خود و به نوعی اوقات فراغت خود را در و با این بازی‌ها می‌گذارنند. امّا در همین سنین مخاطبین سلایق مختلفی در انتخاب بازی‌های مختلف دارند. به همین دلیل در این گستره، سنین بزرگسال به دو دسته‌تقسیم می‌شوند:
۱٫ دسته‌‌ی اوّل شاغلینی هستند که کمتر به بازی‌های ویدئویی می‌پردازند و معمولاً از بازی‌هایی که بر روی گوشی‌های تلفن همراه و بازی های تحت مرورگرِ وب استفاده می‌کنند.
۲٫ دسته‌ی دوم هم خانه‌داران و افراد باز نشسته هستند که علاوه بر موارد فوق گه‌گاهی به سمت بازی‌های بزرگ کنسولی نیز گرایش دارند.
بازی‌های ویدئویی در دسته و سبک معمولاً به دو دسته‌ی هاردکور(Hardcore) و کژوال(casual) تقسیم می‌شوند. به طور خلاصه، دسته‌ی اوّل بازی‌هایی هستند که در آنها از حالت چند نفره، جدول امتیازات و مسابقات جهانی دارند و دسته‌ی دوم بازی‌هایی هستند که برای اوقات فراغت و به صورت تفنّنی انجام می‌گیرد.
بازی‌های چندنفره(MultiPlayer) در دسته‌ی اوّلی یعنی هاردکور قرار می‌گیرند. بازی‌هایی که معمولاً به دلیل کنش چند یا چندین نفر به دور از قانونی یا خط داستانی خاصی برای بازی، از محبوبیت و طرفداران بیشتری برخوردارند. این بازی‌ها ساعات بیشتری از وقت افراد را به خود اختصاص می‌دهند. طوری که دسته‌ای از این مخاطبین به وادیِ اعتیاد به بازی‌های ویدئویی گرایش پیدا می‌کنند.
امّا در تعریف اعتیاد ابتدا می‌بایست به مفهوم این اتفاق پرداخت. اعتیاد پاسخ فیزیولوژیک بدن است به مصرف مکرر مواد(در اینجا بازی‌های ویدئویی!!) اعتیادآور. این وابستگی از طرفی باعث تسکین و آرامش موقت و گاهی تحریک و نشاط گذرا برای فرد می‌گردد و از طرف دیگر بعد از اتمام این اثرات سبب جستجوی فرد برای یافتن مجدد ماده و وابستگی مداوم به آن می‌شود.
در این حالت فرد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی به ماده مخدر وابستگی پیدا می‌کند و مجبور است به تدریج مقدار ماده مصرفی را افزایش دهد. اگر بگوییم دقیقاً همین حالت برای فرد در زمان انجام بازی‌های چند نفره اتفاق می‌افتد، دروغ نگفته‌ایم.
برای توضیح حالتی که در آن فرد به اعتیاد گرایش پیدا می‌کند، لازم است به بازی‌های چند نفره، حالت‌های مختلف، کنسول‌های مختلف و بازی‌های شاخص در این حوزه به صورت کامل‌تری پرداخته شود.
بازی‌های چند نفره
سال ۱۹۷۳ بود که اولین بازیِ به شدت چندنفره به صورت هم‌زمان بر روی سیستم پلاتو(PLATO system) اجرا شد. این سیستم بستری شد برای ساخت بازی‌های به شدت چندنفرة دیگر؛ امّا هرچه بود، بیشتر از اینکه در این پروژه، بازی مهم باشد، فراهم ساختن این بستر برای بازی‌سازان مهم بود. حدود بیست سالِ بعد بود که اولین بازیِ ویدئویی که البته، چندنفره هم بود، برای کامپیوترهای مکینتاش با نام «اِسْپِکتِر(Spectre)» و به سالِ ۱۹۹۱ به بازار آمد. واسطِ گرافیکی و موتورِ پایة آن، فقط به هشت نفر اجازه می‌داد تا به‌طور هم زمان با هم بازی کنند.
دوسالِ بعد، یعنی ۱۹۹۳، بازی «دووم»(Doom) به بازار آمد و فقط چهارنفر می‌توانستند به طور هم زمان و بر بستر شبکه با هم بازی کنند. این روند ادامه یافت و پیشرفتِ موتورهای پایة بازی، به همراه پیشرفتِ تکنولوژیِ شبکه‌های خانگی، محلی و شبکة اینترنت، کار را به جایی رساند که بازیِ «دنیای جنگ پیشه» یا «دنیایِ وارکرافتِ(World Of Warcraft)» استودیوی بازی‌سازیِ بلیزارد(Blizzard)، که یک بازی به شدت چندنفرة آنلاینِ نقش‌آفرین است، تا اکتبر ۲۰۱۰، به صورت ماهانه یازده تا دوازده میلیون نفر مشترک در سرتاسرِ جهان پیدا کرد.
امّا بازی‌های چند نفره به دو دسته‌ی تحت کنسول و تحت وب تقسیم می‌شود:
۱٫ بازی‌های چند نفره کنسولی: بازی‌هایی هستند که برای پرداختن به آنها نیاز به کنسول‌های بازی است. بر روی این کنسول‌ها شبکه‌هایی با استفاده از اینترنت به وجود آمده که با ایجاد حساب کاربری و در بعضی مواقع با گرفتن حق اشتراک زمینه را برای بازی‌های آنلاین فراهم می‌سازند. این شبکه‌ها عبارتند از:
الف. شبکه‌ی لایو(Live) برای کامپیوترهای شخصی(PC)، ایکس‌باکس(Xbox)، ایکس باکس ۳۶۰(Xbox 360) و ویندوز موبایل(Windos mobile).
ب. شبکه‌ی سرگرمی سونی(sony entertainment network) که قبلاً با نام شبکه‌ی پلی استیشن(PSN) شناخته می‌شد، برای پلی استیشن ۳(PS3)، پلی استیشن همراه(PSPortable)، پلی استیشن ویتا(PSVita)، ایکس‌پریا بازی(XPERIA Play) و سایر محصولات سونی که از این شبکه بهره می‌برند.
پ. شبکه‌ی اتصال ویی ۲۴(WiiConnect24) برای کنسول ویی و با نام اینترنت دی اس(DSi Internet) برای کنسول‌های دی اس.
ت. شبکه‌ی مرکز بازی(Game Center) برای سیستم عامل‌های شرکت اپل یعنی آیپد(iPad)، آیفون(iPhone) و آیپاد(iPod) در ۸ آپریل ۲۰۱۰ بر روی سیستم عامل‌آی‌او‌اس ۴(iOS 4) عرضه شد.
۲٫ بازی‌های تحت مرورگر: بازی‌هایی که بر مبنای مرورگرهای اینترنت(Web browser based games) ساخته و عرضه می‌شوند. طرفدران این بازی‌ها معمولاً بازی‌بازان حرفه‌ای نیستند و بیشتر این مخاطبان از کارمندان، افرادی که در محل کار به اینترنت دسترسی دارند و یا افرادی که در خانه با اینترنت به انجام کارهایشان می‌پردازند، هستند. از معروف‌ترین این بازی‌ها می‌توان به ای‌ریپابلیک(eRepublik)، تراویان(Travian)، جنگ خان‌ها(Khan Wars) و بسیاری از بازی‌های شبکه‌های اجتماعی از جمله‌این بازی‌ها هستند.
بازی‌های چند نفره در کنسول‌های بازی
اصولاً بازی‌بازان(یا همان گیمر‌ها) حرفه‌ای در این هنر-صنعت-رسانه به سمت بازی‌های حرفه‌ای و متعاقباً کنسول‌های حرفه‌ای‌تر گرایش دارند. بازی‌ها و کنسول‌هایی که چالش بیشتری برایشان ایجاد کنند. در میان بازی‌های بزرگ و دارای حالت چند نفره می‌توان از دنیای جنگ پیشه(world of Warcraft)، جنگ ستارگان: جمهوری‌های پیشین(Star Wars: The Old Republic)، سری ندای وظیفه(Call Of duty)، سری هیلو(Halo) سری میدان نبرد(Battlefield)، سری فیفا(Fifa)، سری چرخ دنده‌های جنگ(Gears of war)، سری ناشناخته(Uncharted)، سری منطقه مرگ(Killzone) نام برد.
از کنسول‌های بالا می‌توان به کامپیوترهای شخصی، ایکس باکس ۳۶۰ و پلی استیشن ۳ به عنوان کنسول‌های اصلی و بزرگ اشاره کرد. این کنسول‌ها معمولاً توسط بازی‌بازان بیشتری برای بازی انتخاب می‌شود. این انتخاب یعنی مقدار زمانی بیشتری را با کنسول گذراندن و این زمان بیشتر است که موجب اعتیاد می‌شود.
تقریباً این روزها در اکثر خانه‌ها اینترنت خانگی با سرعت‌های مختلف وجود دارد و برای کسانی هم که این امکان وجود ندارد در نزدیکی خانه‌شان کافی‌نت‌های فراوانی دایر شده است. در اینجا به سبب بحث نیاز نیست به استفاده‌های افراد مختلف از اینترنت بپردازیم؛ بلکه قصد داریم استفاده از اینترنت در جهت بازی‌های ویدئویی را معرفی کنیم.
تقریباً با رشد بازی‌های تحت وب بازی‌هایی که به صورت پولی و مجانی در شبکه‌های اجتماعی عرضه شوند، دیگر برای انجام بازی‌های ویدئویی نیازی به کنسول‌های بازی نیست. امروزه افراد برای بهترین شدن در امپراطوری خود در تراویان، جنگ خان‌ها و یا یکی از مقامات مهم شدن در ای-ریپابلیک، شبانه روز وقت خودشان را پای PC، تبلت و یا حتّی گوشی‌های هوشمند خود می‌گذرانند و همیشه هم در حال بازی‌اند.
آنها حتّی در ساعاتی هم که به استراحت می‌پردازند، قید بازی را نمی‌زنند و شناسه کاربری خود را به دوستی که بیدار است می‌سپارند تا در نبودشان وظیفه‌ی آنها را پیش بگیرد.
واقعیّتی که به نظر شاید عجیب و غیر قابل باور بیاید، امّا در نزدیکی ما این افراد به زندگی می‌پردازند و هر روز از کنار ما عبور می‌کنند و شاید ما از کنارشان می‌گذریم؛ با بی تفاوتی!
امّا این بی‌تفاوتی دلیلی بر نبودشان نیست. آنها درست از همین هوایی که ما تنفس می‌کنیم بهره می‌برند و مانند ما به خورد و خوراک خود می‌رسند. امّا تنها تفاوتشان شیوه و نوع زندگی‌شان است. زندگی‌شان به این گونه است که همه چیز را کوتاه و کم می‌کنند تا به دغدغه‌ی اصلیشان یعنی بازی کردن بپردازند. حال اینکه اگر این بازی‌بازها به بازی‌های کنسولی هم بپرازند که آن موقع وضعیت نگران کننده و عجیب تر هم می‌شود.

منبع:پایگاه اطلاع رسانی دنیای بازی