سورنـجان – گـل حسـرت

Colchicum Autumnale

دوران گل دهی : مرداد تا اواخر مهر زمان برداشت پیاز : مرداد تا شهریور زمان برداشت دانه ها : خرداد تا پایان تیر (تیره گل حسرت)؛ گیاهی علفی ، پایا با پیازی مطبق و زمینی است . گل های زیبا و بنفش رنگ آن در پاییز ظاهر می شود که پس از تلقیح دانه ها تشکیل شده و تا بهار در درون تخمدان زیرزمینی باقی می مانند. در این فصل دسته ای برگ سرنیزه ای هم سطح خاک می روید که در وسط آن ها میوه گیاه به شکل کپسول قرار دارد. تمام گیاه شدیدا سمی است و در سراسر اروپا می روید. جهت مصارف دارویی ، پیاز و دانه های این گیاه را جمع آوری می کنند. پیازها را پس از آنکه کاملا تمیز شدند بصورت حلقوی بریده و بسرعت آن را حتی زیر نور خورشید خشک می کنند . در تابستان دانه هایش می رسند که آن ها را جمع می کنند. تمامی گیاه سرشار از کلیشسین است که این ماده یک آلکالوئید سمی است . دانه ها محتوی مقدار زیادی از لیپیدها ، تانن ها و قند هستند. قسمت های برداشت شده خصوصا برای جدا کردن کلشسین آن ها بکار می روند که از این ماده در درمان آرتریت های مزمن و رماتیسم عضلانی یا مفصلی استفاده می شود. در گذشته از مشتقات کلشیسن نظیر دمکلسین برای درمان بیماری لوسمی استفاده می شده است .

مزمن و رماتیسم عضلانی یا مفصلی استفاده می شود. در گذشته از مشتقات کلشیسن نظیر دمکلسین برای درمان بیماری لوسمی استفاده می شده است . کلشسین سمی میتوتیک است که تقسیم سلولی را متوقف می کند. از این ماده برای اصلاح انواع گیاهان استفاده می شود مسمومیت در اثر مصرف دانه یا گل های این گیاه اغلب مرگ آور است و علائم این مسمومیت عبارتند از ترشح زیاد بزاق دهان ،استفراغ ، اسهال های خونی ، تشنجات و فلج عمومی و پادزهر آن تانن است . این گیاه حتی برای حیوانات نیز خطرناک است. خواص سورنجان لتقویت نیروی جنسی سیاتیک و درد کبد سرطان سردرد گیاه سورنجان چیست؟ سورنجان یا گل حسرت، گیاهى است علفى و پایا از تیره سوسنی‏ها که در چمنزارها و مراتع مرطوب و خاکهاى سبک میروید، داراى پیاز بزرگ و گوشت‏دار و محفوظ در پوششهاى نازک. سورنجان ظاهرا شبیه زعفران است و به آن زعفران علفزار نیز گفته می‌شود و فرق عمده آنها این است که گلهاى سورنجان ۶ پرچم و زعفران ۳ تا پرچم دارد، به علاوه برآمدگی ریشه زعفران کوچکتر و تقریبا مدور است. در صورتى که ریشه سورنجان دراز می‏باشد. این گیاه دارویی مفید در نقاط معتدل و مرطوب می روید. پیاز آن در عمق ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر در خاک فرو می رود و در پائیز گلهای آن شکفته می شوند. این گیاه بسیار سمی بوده و ماده موثر آن به نام کلشیسین در بیماریهای قلب به کار می‌رود. در طب جدید کلشیسین که ماده عامله سورنجان است، بهترین داروى ضد نقرس شناخته شده و داروهاى اختصاصى که براى معالجه این مرض ‍ وجود دارد تماما از ترکیبات گل، پیاز و بذر سورنجان می باشد. در طب جدید و قدیم هر دو نوع را مضر معده مى دانند و به همین جهت است که ترکیبات سورنجان را با احتیاط مصرف مى کنند. تمام قسمتهاى سورنجان حاوى چند آلکالوئید سمى است که مهمترین آنها کلشی سین است. این دارو با مقادیر کم نقرس را تسکین مى‏دهد ولى با مقادیر زیاد، اسهال ایجاد مى‏کند و با مقادیر خیلى بیشتر ممکن است سبب مرگ شود. براى گاو نیز سمّى است. پیاز سورنجان، داراى موسیلاژ، آمیدون، قند، تانن و به مقدار کم از نوعى رزین و ماده‏اى سمى به نام کولشى‏سین است. دانه سورنجان داراى اسید کالیک، روغن قند و کولشى‏سین است.