علـف هفت بـند

Polygonum Aviculare

دوران گل دهی : خرداد تا شهریور زمان برداشت سرشاخه های برگدار : خرداد تا شهریور (تیره هفت بند)؛ گیاهی خزنده و یکساله است. این گیاه در حاشیه جاده ها و بصورت هرز در کشتزارها می روید. ساقه شاخه دار آن دارای برگ های باریک و متناوب است . از بغل برگ ها خوشه گلهای ریز سفید یا صورتی می روید . میوه آن فندقه است . این گیاه علیه بیماری هایی چون وبا (که نتیجه آن چندان مشخص نیست) و سل بکار می رفته است. سرشاخه های آن را ترجیحا در پاییز یعنی زمانی که بیشتر از همیشه محتوی اسید سیلیسیک هستند با دست و تا حد امکان بدون گرد و غبار جمع آوری می کنند. سپس آنها را در سایه در محلی که هوا جریان داشته باشد و یا در خشک کن با حداکثر ۴۵ درجه سانتیگراد حرارت خشک می کنند. این گیاه دارای تانن ها،اسید سیلیسیک ،فلاونوئید،گلوکوزید، آویکولارین ، ساپونین و دیگر مواد است و مثل دیگر گیاهان این تیره قابض و بند آورنده خون است و از آن برای بند آوردن خونریزیهای داخلی و خارجی ،علیه ترشحات معده و اسهال های سخت استفاده می شود. از شاخه های خشک شده و حتی تازه آن در تهیه دم کرده گرمی به مقدار دو تا سه قاشق مربا خوری برای یک فنجان آب که در طول روز آن را می آشامند استفاده می شود . این گیاه همچنین روی مبادلات متابولیکی اثر می گذارد و در تهیه جوشانده های محرک دستگاه ترشحی بدن و برای کاهش ناراحتی های کلیوی و یا کبدی و دیگر اعضا بکار می رود.

در تهیه دم کرده گرمی به مقدار دو تا سه قاشق مربا خوری برای یک فنجان آب که در طول روز آن را می آشامند استفاده می شود . این گیاه همچنین روی مبادلات متابولیکی اثر می گذارد و در تهیه جوشانده های محرک دستگاه ترشحی بدن و برای کاهش ناراحتی های کلیوی و یا کبدی و دیگر اعضا بکار می رود. علف هفت بند گیاهی است یکساله و دارای ساقه خوابیده که طول آن به ۵۰ سانتیمتر می رسد . برگهای آن ریز ، نوک تیز و گلهای آن ریز و کوچک و برنگ صورتی است . این گیاه در اکثر نواحی آسیا ،‌اروپا و آفریقا و آمریکا می روید و در مقابل عوامل خارجی بسیار مقاوم است . بطوریکه حتی اگر لگدمال شود باز هم از بین نرفته است . علف هفت بند در چمنزارها ،‌کنار جاده ها ، اراضی متروک و خرابه ها ،‌مناطق سایه در و بین تخته سنگ ها می روید . این گیاه در اکثر نقاط ایران نیز وجود دارد ترکیبات شیمیایی علف هفت بند دریا اسید پوگیلونیک ، اسید اگزالیک ، آرابینوسید ، اسانس ، مواد رزینی ، مواد قندی و موسیلاژ می باشد خواص داروئی گیاه هفت بند از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است ۱) قابض است و برای رفع اسهال و اسهال خونی بکار می رود ۲)در بند آوردن خونریزی مفید است ۳)آسم و برونشیت را درمان می کند ۴)تب را پائین می آورد ۵)برای برطرف کردن اگزما بکار می رود ۶)ورم روده بزرگ را برطرف می کند ۷)برای رفع ترشحات زنانه فمید است ۸)آنهائیکه به بیماری قند مبتلا هستند با استفاده از این گیاه می توانند قند خون خود را کنترل کنند. ۹)سنگ کلیه و مثانه را خارج می سازد ۱۰)برای رفع دردهای معده مفید است ۱۱)برای درمان استسقاء مفید است ۱۲)در معالجه میگرن موثر است ۱۳)درد سیاتیک و درد کمر را برطرف می کند ۱۴)نفخ را برطرف کرده و هضم غذا را تسهیل می کند ۱۵)تاول و سوختگی را با کمپرس این گیاه معالجه کنید ۱۶)برای تسکین دردهای نقرس و رماتسم از کمپرس این گیاه استفاده کنید ۱۷)برای درمان زخم های چرکی ، گرد این گیاه را روی زخم ها بریزید طرز استفاده: جوشانده : مقدر ۳۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب جوش ریخته و بمدت ۱۰ دقیقه بگذارید بجوشد سپس آنرا صاف کرده باشکر و یا عسل مخلوط کنید . مقدار مصرف این جوشانده یک فنجان سه بار در روز است . مضرات : این گیاه محرک سلسله اعصاب بوده و ممکن است استفاده زیاد از آن باعث تشنج شود.

۱۷)برای درمان زخم های چرکی ، گرد این گیاه را روی زخم ها بریزید طرز استفاده جوشانده : مقدر ۳۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب جوش ریخته و بمدت ۱۰ دقیقه بگذارید بجوشد سپس آنرا صاف کرده باشکر و یا عسل مخلوط کنید . مقدار مصرف این جوشانده یک فنجان سه بار در روز است . مضرات این گیاه محرک سلسله اعصاب بوده و ممکن است استفاده زیاد از آن باعث تشنج شود.

2 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *